Werknemer van de Ma(a)nd: geleidehond Bram
Regelmatig zetten we een werkende assistentiehond in het zonnetje. Een welverdiende ‘werknemer van de ma(a)nd’. Deze keer is dat blindengeleidehond Bram! Lees hieronder waarom hij deze titel heeft verdiend.
‘Bram is gewoon een leuk beest!’ begint Hanneke Zwan, manager bij snoepwinkel ’t Smausje, waar blindengeleidehond Bram zijn baas Willeke de Best altijd zo behendig mogelijk naartoe loodst. Willeke werkt bij deze gezellige en kleurrijke snoepwinkel waar mensen met een arbeidsbeperking en/of rugzakje in hun eigen tempo werkervaring kunnen opdoen.
Even wennen
‘Omdat we een snoepwinkel zijn, mogen er natuurlijk geen honden bij ons binnen’, vervolgt Hanneke. ‘Maar een hulphond mag er wel zijn. In het begin was het even wennen. Ook klanten stonden vreemd te kijken. Alle medewerkers wilden Bram meteen aaien, maar dan moet ik zeggen: “Nee, hij heeft zijn tuig nog om en is aan het werk.” Inmiddels hoort Bram er helemaal bij en missen we hem als hij er niet is. En Willeke natuurlijk ook.’
Klanten hebben begrip
Klanten in de winkel reageren gelukkig positief op de aanwezigheid van Bram. Hanneke: ‘Dat is erg fijn, want iedere klant die met een hond naar binnen wil, moeten we uitleggen dat het niet mag. Hoe klein het hondje ook is. Doordat we etenswaren verkopen, kan een hond niet mee naar binnen. Behalve als je een hulphond bent, zoals Bram. Gelukkig snappen alle klanten dat.’
Lieve draak
Terwijl Bram heerlijk bij de voeten van Willeke ligt, werkt ze achterin de winkel aan hele mooie creaties. Ze maakt prachtige snoepboeketten en snoeptaarten en Bram staat netjes naast haar als ze de kassa draait. Wat vinden de collega’s van Bram? ‘Het is een hond’, roept de één. ‘Hij is lief’, roept een ander. En: ‘Hij komt altijd bij je liggen.’ Maar ook: ‘Hij eet alle snoepjes op die op de grond vallen.’
‘Willeke let er goed op dat Bram niet te veel van de grond eet en ze voert hem ook eigen snoepjes’, legt Hanneke uit, ‘maar soms komt het voor dat hij toch iets te pakken heeft gekregen, de draak.’
Ondeugende dondersteen
Aan het eind van de dag wil Bram nog wel eens ondeugend worden en dan gaat hij de winkel door. Hanneke: ‘Eerst vonden we dat prima, maar we hebben gemerkt dat die dondersteen dan ook op zoek gaat naar snoep. Het is hem wel eens gelukt om een zakje snoep dat laag in de winkel lag open te maken. Op zulke momenten houden we ‘m nu beter in de gaten.’
Gefocust aan het werk met tuig om
Maar zodra Bram zijn geleidetuig om heeft, is hij een knappe blindengeleidehond, vindt Hanneke. ‘Ik kijk ze vaak na als ze de deur uitlopen en dan heb ik toch wat angst. Willeke die helemaal zelf naar huis loopt, maar dan zie ik dat Bram haar keurig leidt. Met zijn tuig om is hij echt een blindengeleidehond. Als zijn tuig af is, komt hij iedereen begroeten. Dan is hij een gezellige hond op de werkvloer die veel vrolijkheid meebrengt.’
Belangrijk dat iedereen kan meedoen
‘Omdat we een snoepwinkel zijn, komen er veel kinderen’, vervolgt Hanneke. ‘Soms zijn de kinderen bang voor hem. Dan probeer ik goed uit te leggen dat Bram een hulphond is. Ik vind een hulphond op de werkvloer écht een meerwaarde. Dat mensen met een visuele beperking op deze manier kunnen meedraaien in de maatschappij en hun ding kunnen doen, is heel belangrijk.’
